her dinleyişimde canımı yakan türkü. yeşilimin karaya döndüğü zamanda tanışmıştım da, yeşile daha bir tutkun, karaya daha bir dost olmuştum.

erdal erzincan diyor ki:

al mendil sende kalsın
sakla koynunda kalsın
ben murad alamadım
mendilim murad alsın

oy dağlar zalım dağlar
kurbanın olam dağlar
değmeyin yaralıyam
yaradır sözüm dağlar

perçemin yana yatır
kipriğin bana batır
yar benim alın yazım
okunur satır satır