ayrılığın yüreği

sessiz sedasız yaşayan bir ayrık otuydu orta anadolu'da
kıtlıktan önce.
en küçük bir şeyden coşardı,
mesela bir kuş uçmasın kızılırmak ‘a doğru
köklerine su yürümüş gibi sevinirdi.
bir bulut geçsin üstünden
ayrılıktan çıkardı.
dünyayı, derdi, dünyayı
hiçbir şeylere değişmem.

şimdi yaşamak istemiyor.