dünyada tek başına sınırın olmayışını ve mesafelerin varlığını ortaya koyan, hayata yön veren süper üçlü. istisnasızlığı ve dakikliği ile zamanı bu kümelerin dışında, bazı biraz ve bazenin üzerine temellendirildiği, tutkal olarak varsayıyorum. bu üç küme zaman olmadan kendi hallerinde takım adalar halinde, kopuk ve ayrıktır. bunların arasından hep su sızar. zaman da bu yüzden sıvıdır ve akar gider.

dünyadaki izdüşümleri sırayla nesne, zaman ve miktar. örnek vermek gerekirse, ben dünyanın en büyük aşığı olabilirim. ama yine de biraz sevmişimdir. her ne kadar aşktan nefessiz kalmış olsam bile. evet, tamam, oldu diyebileceğim bir sınır çizgisi yok. ne yazık ki bu böyle. insanın hevesi kırılıyor.