genel olarak bakarsak toplumun yeterli ilgiyi gösterdiği ve artık limitine, doygunluğuna ulaştığı objelerden daha fazla nasıl ilgi/fayda sağlanacağına yönelik bir çalışma. ve bu da, dipnot olarak, pop-art'ın temel taşlarından biridir.

içeriğe değinmek gerekirse ünlü tabloların realist bir biçimde -sanki seyirci resmin içindeymişçesine- hareketli hale getirildiği bir çalışma. temaya ilişkin spesifik bi müzikle de desteklenince bu kadar başarılı bir ürün ortaya çıkıyor. rino stefano bunun referansı olarak 2015'te birçok film festivalinden de ödüller aldı. "fano international film festival", "be film - the underground film festival" bunlardan başlıcaları.

paylaştığım link çalışmanın kısa versiyonudur. uzun versiyonunu buraya tıklayarak izleyebilirsiniz.

ek: çalışmasında resimlerini kullandığı ressamlar; Asher Brown Durand, Thomas Hill, Albert Bierstadt, Ivan Shishkin, James Sant, William Adolphe Bouguereau, Thomas Cole, Martinus Rørbye, Claude Lorrain, Gioacchino Pagliei, Luis Ricardo Falero, Jules Joseph Lefebvre, John William Godward, Jan van Huysum, Adrien Henri Tanoux, Guillaume Seignac, Titian, Louis Jean François Lagrenée, Correggio, François Gérard, Fritz Zuber-Bühle, Paul Peel, Victor Karlovich Shtemberg, Pierre Auguste Cot, Marcus Stone, Hugues Merle, Andrea Vaccaro
Jacques-Luois David, Caravaggio, Roberto Ferri, Guido Reni, Pieter Claesz, Jan Lievens, Johannes Vermeer, Joseph Rebell, Peter Paul Rubens, Felice Boselli, Gabriel von Max, Luca Giordano, Théodore Géricault, Peter Paul Rubens, ilya Repin, Franz von Stuck, Gustave Doré, Arnold Böcklin, Sophie Gengembre Anderson, John Everett Millais, Paul Delaroche, Herbert Draper, Martin Johnson Heade, Enrique Simonet, Thomas Eakins, Rembrandt, Elizabeth Jane Gardner, Théodule Ribot ve Caspar David Friedrich.