benzemez kimse sana - müzeyyen senar, tarkan

lambayı, televizyonu tüm ışık yayan aletleri kapattım, pencereden esen hafif rüzgar ve dışarıdan gelen sokak sesleri eşliğinde karanlıkta oturuyorum. tam böyle bir anın şarkısı olduğunu düşünüyorum. yalnız, sessiz, karanlıkta ve tek başına dinlenecek bir şarkı. dinlerken herhangi birini düşünmenize gerek yok. zira ben düşünmüyorum. aklımdan tek geçen enstrümanların verdiği oryantal havanın üzerine tarkan'ın ve efsane sanatçı müzeyyen senar'ın su gibi yumuşak sesleri. başka hiçbir şey yok. aşk acısı çeken birini dertten derde koyabilecekken şu an ölümüne mutluluk veriyor bana. ellerine yüreklerine sağlık. senelerce dinlense de bıkılmayacak bir şarkı.