beyoğlu rapsodisi - ahmet ümit

    • okudum
    • okuyorum
    • okumak istiyorum
  • youreads puanı (7.92)
Yazar ahmet ümit
beyoğlu rapsodisi - ahmet ümit
üç arkadaşın öyküsü bu. beyoğlu'nda büyümüş, beyoğlu'nda yaşayan üç ayrı kişilik, üç ayrı kimlik, üç ayrı insan. ölümsüzlük merakıyla başlayan ölümler. her cinayetin ardında gizemli bir neden... ve soruşturma boyunca adım adım, bina bina, sokak sokak beyoğlu. o çoksesli, çokrenkli, çokdilli, çokkültürlü beyoğlu. günümüzün babil kulesi... insanın bencilliğini, acımasızlığını, öfkesini, çaresizliğini en iyi anlatan mekân... soluk soluğa bir gerilim, benzersiz bir final...çok kollu, çok dallı büyük bir ırmağa benzeyen bu muhteşem cadde, papazı, fahişesi, cami hocası, pezevengi, hahamı, alevi dedesi, bankacısı, işportacısı, öğrencisi, öğretmeni, tinercisi, dönercisi, dekoratörü, evsizi, midye satıcısı, esrar satıcısı, kanun kaçağı, anadolu kaçağı, avrupa kaçağı, amerika kaçağı, afrika kaçağı, yani yaşam kaçağı, beyazı, karası, sarısı, kızılı yani insan görünümünde olan kim varsa, hepsini, herkesi sorgusuz sualsiz kucaklamıştı.kiliseleri, camileri, sinagogları, hanları, hamamları, bankaları, giyim mağazaları, kitabevleri, meyhaneleri, birahaneleri, şaraphaneleri, kafeleri, kültürevleri, randevuevleri, sinemaları, tiyatroları, galerileri, vakitleri çoktan dolduğu halde ömür sürmeye çalışan bilmem kaç yüzyıllık inatçı binaları, dar sokakları, kör çıkmazlarıyla grande rue de pera, cadde-i kebir, istiklal caddesi ya da beyoğlu nasıl adlandırılırsa adlandırılsın burası her gün, her an değişen yeryüzünün en büyük tiyatro sahnesi gibiydi." (kitap bilgileri idefix'den alınmıştır.)


  1. 10 tane ahmet ümit romanı okuduktan sonra (elveda güzel vatanım, istanbul hatırası, sultanı öldürmek,beyoğlu rapsodisi,beyoğlunun en güzel abisi, çıplak ayaklıydı gece,patasana, sis ve gece, kavim, bab-ı esrar) en güzel 2. romanı diyebilirim.(istanbul hatırası en beğendiğim kitabıdır bu arada).
    kitapta 3 tane çocukluktan beri arkadaş olan kişilerin bir cinayeti nasıl aydınlattığını anlatıyor. klasik bir ahmet ümit bitirişiyle de kitabı sonlandırıyor yazar. gerçekten sonu insanın tüylerini diken diken edecek derecede şaşırtıcı. ben merkezli yazılmış olması ise kitabı daha da anlaşılır ve sürükleyici yapmış.