petros markaris sağolsun, toplumsal polisiyenin iyi bir kalemden okunduğunda ne kadar kıymetli bir tür olduğunu öğretti bana. eskilerin klişe sözü vardır ya, eğlenirken öğreten...yakın geçmişin siyasal iklimini, komşu ülke yunanistan'ın bize benzerliğini de satır aralarında keşfettiren, öğreten bir yönü var haritos'un maceralarının.

ilk okuduğum romanı alan savunması'nda futbol camiasının karanlık yönünü anlatan markaris, che intihar etti'de atina'da olimpiyat köyünün inşaatı sırasında başlayan gizemli 'eski solcu' intiharlarının peşinde yeni dünya düzenini, yunanistan'ın yakın tarihi üzerinden anlatıyor.

romanı için neden böyle bir konuyu seçtiği üzerine kendi yorumları da şöyle markaris'in:

"cunta döneminden sonraki otuz yıllık demokrasi sürecinin bir hesaplaşmasını yapmak benim için çok önemliydi. cunta dönemindeki direnmelerin, çatışmaların ve umutların neye yaradığı ve o dönemdeki umutların nasıl gerçekleştikleri üstüne bir hesaplaşma. demokratik düzen açısından çok işe yaradıkları apaçık, ama aynı zamanda sol bu otuz yıllık sürede dürüstlüğünü yitirip ilişkilerini ve çevresindeki kişileri destekleyen normal bir iktidar partisi olduğunu ve bundan dolayı sola inanmış olanların büyük bir kısmını hayal kırıklığına uğrattığını dile getirmeye çalıştım. "

"çok sevdiğim bir meksikalı yazar arkadaşım var: paco ignacio taibo ii. paco polisiye yazarı olmasının yanında, çok ilginç bir de che guevara biyografisi yazmıştır. son karşılaştığımızda ona "biliyor musun, benim yeni romanımın adı 'che intihar etti'" dedim. "yanılıyorsun," diye cevap verdi, "che intihar etmedi, öldürdüler. ben biyografisini yazdım, çok iyi biliyorum." "olabilir ama solun bugünkü halini görseydi kesinlikle intihar ederdi" dedim. "orası pek belli değil, belki yeniden kalaşnikofunu kavrayıp bugünün sulu solcularına karşı çıkardı" dedi gülerek."