dört yıl önce tanıştığım biri vardı, yaşça büyük benden. yaşanmışlık bakımından da muhtemelen. saatlerce oturup hemen her konudan sıkılmadan tartışıp konuşup, sadece tuvalete gitmek için yanından ayrılacağınız türden biriydi. dert kavramı, konusu için de şöyle bir şey demişti hiç unutmam;

''dert sik gibidir colonel, en büyüğü sende sanırsın.''

cümlenin doğruluğuna zamanla vakıf oldum. kimsenin alnında yazmıyordu derdi, kederi sonuçta. o yüzden o zamandan sonra, yine zamanla tabii, önyargılı bir insan olmamak için, peşin hükümlü biri olmamak için dinledim insanları.