bi 70lerin gritty filmlerine bi de 50lerin bilim-kurgu filmerine hastayim sozluk... destination moon, ay seyahatini bilimsel ve teknik gerceklere bagli kalarak anlatmaya calisan ilk filmlerden.

4-5 kisilik bir grup tutkulu adamin deyim yerindeyse evlerinin arka bahcesinde nukleer reaktorlu bir roket imal edip hukumetten apar topar kacarak aya gitmesini anlatan fantastik bilim-kurgu eseri...

hikayenin bilimsel arkaplani zaten heinlein'in elinde, dunya atmosferinden cikis ve geri donus sanki aciklanmamis gibi ama gerisi gayet akla yatan unsurlar... ama filmin asil gorsel basarisi dikkate deger... o ay sahnelerini bizimkiler simdi yapabilir mi emin degilim, cunku olay ozel effekt ve teknolojiden cok goruntuleme becerisinde... ayin yuzeyinin kurumus gol tabani gibi gorunmesi aslina uygun olsun diye degil, giderek kucultulen catlaklar uzerinden zorlama bir perspektif ve derinlik vermek icinmis, ki cok basarili olmus, bravo...

ayrica, ekibin 4. elemani, kafasi teknik konulara pek basmayan, ama yorumlari ile surekli kopartan, surekli neseli, surekli fedakar, italyan gocmeni joe, bi yerden acaip tanidik gelecektir... ustelik en buyuk zevkleri baseball ve hatun pesinde kosmak... kim? evet, joey tribbiani... konusmasi bile ayni, ulen tipi bile nerdeyse ayni... eger bir esinlenme yoksa cok buyuk bir tasaduf olsa gerek...

bu arada gemiden agirlik atma klisesi ayda da olsa devam ediyor...

2015-01-26