çalışma hayatı insanlarının hayali olan unu eleyip eleği asma dönemi. her şey ona yatırım. her şey ona endeks.

daha gencim ne emekliliği diye düşünürdüm ta ki her sabah ve her akşam o amcayla karşılaşana kadar...

sabah 8.15: ben servis bekliyorum.
amca geliyor. parktaki iki agaç arasına hamağını kuruyor yastığını atıyor hamağa. örtüyü seriyor yere. küçük tüp çıkıyor ortaya üzerine de bir çaydanlık. çayı koyduktan sonra hamağa geçiyor elinde gazetesiyle...
benim servisim geliyor.

akşam 17.45: işten dönüyorum.

amca bıraktığım gibi. yalnızca gömleğini çıkarmış beyaz atletiyle.. çay hala kaynıyor. tüp hiç bitmiyor. gazeteyi bırakmış kitabını almış eline bu sefer.

saat 19.00: sahile gitmek için evden çıkıyorum.

amcanın yanı kalabalık. örtünün üstü insan dolu. aileden duyan gelmiş. tüp bitmiş olacak, ya da keyiftendir bilmiyorum; semaver kurulmuş herkes çay içiyor. torunları olduğunu düşündüğüm çocuklar top oynuyor. amca bir iki sesleniyor hamakta sallanmaya devam ediyor.

saat 22.00 sahilden eve dönüyorum.
teyzeler ablalar kalan eşyaları toplamış, amca ağaçtan hamağını söküyor.

haftasonu sabah kitabımı termosumu alıp parka gidiyorum küçük emeklilik günü yaşayayım diye.

amca gelmiyor.