grits, 1966 liverpool doğumlu yazarın ilk kitabı.

“evet, boktan bir hayat bu. tam bir kızıl şaka. bir dahaki sefere biri sana neden uyuşturucu kullanıyorsun diye sorarsa, onlara şu berbat hayatları özetlesen fazlasıyla yeter: dünyaya geliş travması ve dayanılmaz bir çocukluk, irin ve insanın içini kıyan bir özgüven eksikliği ile geçirilen bir ergenlik, vücudunda ve zihninde ortaya çıkan değişikliklere şaşakalma, okul eziyeti, ardından başarılı olup bir işe girmen için yaşadığın manevi baskı, şu kısacık ömrünün elli yılını harcayıp nefret edeceğin ama kaybetmekten de acayip korkacağın ve sürdürmek için cinayet bile işleyebileceğin bir iş, istisnasız senden daha çirkin, habis ve çok daha değersiz ama seni kul köle eden biri tarafından denetim altına alınmak ve ne için? ne için? doludizgin bunamak, çişini altına kaçırmak, salyanı gömleğinin önüne akıtmak ve ardından da o uçsuz bucaksız karanlık için: ölüm. kahretsin. hiç umut yok. hiç unut yok. hepimizin sonu kötü ve hepimizin canına okunmuş.”

“son zamanlarda tv programlarında okunan gazel şu: dert etme, saçlarını iğrenç bir şekle sokman sorun değildi, operaya veya lokantaya giderken evsiz barksızları çiğnemen gerçekten sorun değildi, her ne pahasına olursa olsun ihtiyacından fazlasını kazanman gerçekten sorun değildi; dert etme, herkes böyle davranıyordu. daha fazlasını ve daha fazlasını istemek sorun değildi. daha fazla araba, daha fazla takım elbise, daha fazla tatil. aç gözlü, gaspçı, ezici bir aşağılık olmak gerçekten sorun değildi. tanrım, bu rezil insanlar… canları sadece mümkün olan her türlü alçakça yolla hak etmedikleri miktarlarda para kazanmayı çekmekle kalmıyor, bunu yaparken de hiç vicdan azabı duymamak istiyorlar.”