müziğin anlatımının bu kadar güçlü olmasıyla insanın içinde güzel melodiler oluşturan bir kitaptı bence.

genel olarak kurgusu ve/veya betimlemelerini öyle ahım şahım bulmasam da özellikle müzik ve müziğin karakter üzerindeki etkilerinin anlatıldığı bölümlere bayıldığımı söylemeliyim.

daha önce çarklar arasında kitabını da okumuştum. anlatımını ona benzettim. karakterin ruh haline / ruh yapısına oldukça yer veriyor ancak olay örgüsü bunun çok gerisinde kalıyor. sonu geçiştirilmiş gibi. "ve sonsuza dek mutlu yaşadılar"^:kitapta geçmiyor tabi bu.^ gibi kısacık bir cümleyle sona bağlanan filmlere benzettim.

müzik ve beste süreci dışında; olay örgüsünde yer alan aşk hikayesi - 2 kadın 1 adam hikayesi zamanında çok ilgi çekmiş olsa da günümüzde film - dizi - kitap vb kurgularda bu konu oldukça tüketildiği için bize sıradan ve sığ gelebilir^:ilk bakışta; bana sıradan geldi^ ancak kitabın yazıldığı dönem de belli. bu yüzden bunu eleştirmeye hakkım olmadığını düşünüyorum.

kitapta gençlik ve yaşlılık kavramları üzerinde duruluyor bu bölümleri de birer "öğreti" kabul ettim, siddhartha 'daki gibi...

"gençler dünya durdukça yaşayacaklarına inanırlar, bu yüzden tüm düşünce ve istekleri kendilerine yöneliktir. yaşlılar bir yerde son diye bir şeyin bulunduğunu anlamış, bir kimsenin yalnızca kendisi için yaptığı şeyin sonunda bir delikten içeri düşüp hiçbir değer taşımayacağının bilincine varmışlardır."

bir de; ben kitabı okurken sürekli yann tiersen 'in eusa albümünü dinledim. sahnelere uyduğu da oldu; benim için kitaba soundtrack oldu. tüm o müzik anlatılan bölümlerde kulağımdaki melodiler ve kitabın içimde yarattığı melodiler çok güzel harmanlandı sanki, öyle hissettim.