gariptir ki bu kitabı okurken aklımda cemal süreya'nın herhangi bir şiirinden bir iki dize tınlamasından ziyade çoğu kez (bkz: nazım hikmet ran) 'ın ''günler ağır..günler ölüm haberleriyle geliyor..'' dizeleri çınlamıştır kulaklarımda.. başarısız yahut geliştiremediği ve asla bitmemiş şiirlere tanıklık ettirir.. yahut bir eserin gelişim aşamasında ömrünün 993. günlük bir kısmına..