ölen kişinin mezara kontraktil yani cenin pozisyonuna getirilerek yerleştirilmesidir. bu pozisyon için ölümün hemen ardından rigor mortis adı verilen katılık gelmeden ölüyü bu şekle getirmek önemlidir. bu katılık oluşunca yarım hocker denen pozisyonda gömülür ama bu daha eski çağlarda olurdu.
bu pozisyon uyuyan insana benzediği için tercih edildiği düşünülür. ölünün geri dönmesinden korkulduğu için mezara kap ve yiyecek bırakıldığı söylenir. cenin pozisyonu olduğu için doğuşu simgelemek üzere yapıldığı da anlatılır ama o dönem anne karnında bebeğin nasıl durduğu bilinmediği için pek kabul görmez görüş.