karanlık vurunca gemileri kıyıya
açarım kapını, kurur mercan;
denize doğru ölür martılar
gölgesi kan yüklü bir adadan.

gümüş yapraklı bir ağaçtır,
uzatır güverteme dünyayı;
götürür çılgın bir denizci
üşüyen dudaklarında ayı.

ansızın başlar saçlarımıza,
çürür yelkenler, kurur mercan;
ağzını kanla yıkayan çocuk
usanır ölmeyi aynı silahtan.