2009 yılı yapımı çeşitli festivallerde 14 ödül almış italyan filmi.

kimliğini, adını bile ve aşkı kaybetmiş, hayatında hiçbir aykırılığa yer olmayan, aristokrat bir ailede yok olmuş bir kadının tutkuyla yemek yapan bir aşçıya tutkuyla bağlanması, kendini ve özgürlüğünü bulma çabaları…

ve guadagnino'nun bu öyküyü, milano'nun mimarisi, san remo'nun doğası, akdeniz yemekleri, yasak aşk ve ölüm temalarını cok güzel birleştirip, müthiş kareler ile ve vurucu bir şekilde sunması.

şiirsel dilini hiç bozmadan tutkulu bir anlatımla aktarması.

dupduru ama bir o kadar da rahatsız edici film çok etkileyici bir final sekansıyla bitiyor.

ruh hallerine uygun olarak buğulanan, netleşen görüntülerin müthiş açılarla sunumu ile harika bir görselliği yakalayan film.

ve tilda swinton bu dünyadan olmadığı hissi veren tuhaf güzelliği, etkileyici oyunculuğu ve mimikleriyle filmin görselliğini bir üst boyuta taşıyor.

ve bir de müzikleri tabii ki.

filmin ilk sekanslarındaki manzaranın insanı rahatsız eden düzeniyle aile düzeninin uyumu ve filmin ortalarında antonio ile yaşanan doludizgin aşkla insanı cezbeden doğanın ahenkli uyumu ve filmin tamamındaki görüntü ve duyguların uyumu muhteşemdi…