klasikleşmiş 2. dünya savaşı filmlerinden uzak, basit ve sadedir. baba-oğul kavuşmasını beklemek 83 dakikalık filmi akıcı yapıyor.

giorgi halkın büyük çoğunluğunu oluşturan köylü sınıfını çok başarılı temsil ediyor:her askeri kendi evladı gibi sevmesi, yiyeceğini içeceğini onlarla paylaşması, öldüklerinde
üzülmesi...yanan ekinleri söndürmeye çalışması, bağları ezen tanka kafa tutması göstermesi savaşın tüm emekleri ve uğraşları tek seferde yok etmesine bir tepki niteliğinde.
savaşlarda en çok zararı yine köylü kesim görüyor.gerek büyük uğraşlar vererek yetiştirdiği
evlatlarını kaybederek gerekse mahsulleri.

ek:güzel bir film kritiği çıkarmıştım ama sağolsun ''bütün alanları doldurun'' durumu her şeyi bok etti.