1. tanım: tanımlaması zor şey.

    dedi: çiçekler işlenmiş göbeğine. sol alt köşedeki boşluk benim.
  2. Küt uçlu iğne, renkli ipler ve etamin kumaşı kullanılarak, kumaşın karelerine genellikle çaprazların yapılmasıyla motif işlenmesine verilen ad. Motiflerin şematik anlatıldığı -kaçıncı kareye hangi rengin gelmesi gerektiğinin sayılabileceği- şöyle dergiler bulunur ve herbir model birbirinden farklı ve çok sayıda tonda ip içerdiği için ipleri küçük çileler halinde ( misal) satılır.
  3. çözünürlüğü 1 mp bile değildir.
    yapımı zevli olabilir seyri tartışılır.

    serbest çağırışım;

    (bkz: yüksük) yada (bkz: yüzsük)
  4. yaklaşık 80 yıl kadar önce babaannemin kendi çeyizi için işlediği o zamanın süslemeleri. kendi için işlediği o kanaviçelerin bir kısmını kullanmayıp saklamış ben doğduktan sonra anneme vermiş. annemde onların eskiyen kumaşlarından çıkarıp kullanılabilecek şeylere dönüştürmüş ve benim için tekrar kaldırmış. hem annemin hem babaannemin emeği var diye muhtemelen ben de kullanmayıp saklarım onları. es kaza çocuğum falan olursa dünyanın sonu da gelmezse aile yadigarı olarak elden ele geçer. zengin olmadığımızdan ötürü elmas yüzük yerine kanaviçe işte. elmas yüzüğe değişmem orası ayrı konu.
  5. gördüğüm ya da bahsi geçtiği an tatlı bir meltemin getirdiği iyot kokusuyla birlikte burnuma müthiş bir beyaz sabun kokusu çalan, anneannemin yüzünü hatırlatan bir çocukluk anısı...
  6. kanavi milletinin dili ya da ben neticemden uydurdum. hem ne belli zamanında böyle bir millet olmadığı? benim aklıma gelmişse vardır. zaman ve mekan veremeyeceğim.