ben biraz daha dışarıdayım. yağmurlu bir sonbaharda, boyası dökülmüş bir ahşap evin solmuş çiçeklerinin olduğu bahçesinde bir kütüğün üzerinde oturmuş sessiz sedasız odadakini düşünüyorum. çık dışarı. beraber durgun gölü, puslu havanın içindeki ağaçları izleyelim. bir kaç dal çıtırtısından ve bir kaç kuşun umutsuz (!) ötüşünden başka bir şey duyulmayan, hafif serin ve olağanca durgun (belki evrenin en durgun noktası!) bu atmosfer kendine dönmen için var. odada kaldığın sürece beklediğinin ötesine geçemeyeceksin. çık o odadan dışarı, lütfen