bir türlü beğenip beğenmediğime karar veremedim 2013 yapımı sinema filmi.

bir yanım, "sanat bu sanat" diye çırpınıp sıradanlığın ekmeğini yemeye çalışan kötü oyunculuklarla bezeli, süresi uzatılmış bir film diye düşünüyor. hoşuna giden bir yan aradığında balıkesir'de çekilmiş olmasından başka pek de bir şey bulamıyor.

diğer yanımsa, bu filmde çok acayip bir şeyler yapılmış diyor. filmde ne kurbanlar var, ne kahramanlar, ne "mutlu son olmasın mutlu sonlar klişedir, kötü bitirelim." diyen bir taraf var, ne de hiç birimizin ömrü hayatında yaşamadığı kadar dram, romantizm.

bu filmde kadınlar mağdur değil, kadınlar kendilerinden yaşça büyük erkek öğretmenlerinin kurbanı olmuyorlar mesela, hiç biri bir yerlerden makyajı akmış şekilde koşarak uzaklaşmıyor. evet bu söylediklerim hayatta olan şeyler, kadınlar mağdurlar ama her zaman değil ve bu filmde bu mağduriyetin ekmeğini yemeye çalışmıyor. çünkü zaten genç bir kadının hayatı tecavüzün eşiğine varmadan da yeterince zor.

filmin bir güzel yanı da seyircisine ahlak dersi vermeye kalkışmaması diye düşünüyorum. filmdeki çoğu karakter henüz reşit bile değil. ama bir şekilde yolunu bulup bir araya geliyorlar, içki içiyorlar, dans ediyorlar, flört ediyorlar, belki cinsel birliktelikler yaşıyor ve geceyi evin dışında geçiriyorlar. ama hiç birinin başına korkunç trajediler gelmiyor. kimse uyuşturucu batağına sürüklenmiyor, tecavüze uğramıyor, kötü yola düşmüyor. çünkü tüm bu yaşananlar genelde sinemada yansıtılmasına aşina olduklarımızın aksine çok normal. büyümenin, kendini keşfin bir parçası sadece.

evet aksiyonu az, sıradanlığa tutunmuş bir film mavi dalga. üstünkörü sahneleri var, oyunculuklar mükemmellikten çok uzak. ama çok farkı bir şey yaptığını da görmemek imkansız. kadını, ergeni, insanı en kolay tarafından trajedilerinden, mağduriyetlerinden tutmadan anlatıyor, çabalıyor. kesinlikle izlemeye değer. trailer