müştak erenus'un en sevdiğim şiirlerinden biri daha. sanırım taşıdığı güzel anlamlı dizelerin yanında, şiirin içerisinde "eskişehir istasyon yolu" ibaresinin geçmesi beni şiire bağlayan bir diğer sebep. her ne kadar istasyon yolunun son halinin geçmiş 10-15 yıl öncesiyle bile, ilgisi olmaması bu yakınlığımı yok etmiyor.

merhaba yeryüzü

eşref saati hayra dolu
bir cömert günün ortasında
dönüp de yaşar mısın deseler
uzayası şu güdük ömrünü
ve verseler elime anahtarlarını
tüm geçmiş günlerimin
istemem derim.

kalsın eksiğinde o kullanılmış günler
bir su damlası telaşında
elini öptüğüm ilk sevgilim
düşlerimle oynaşan o haşarı renkler
ve şükriye anamın ölümü ile yalnayak
eskişehir istasyon yolu..
istemem derim
istemem.

kalsın eksiğinde o tükenmiş günler
ama bugün
yaşamın bu şaşkın destursuz cümbüşünde
cenklisi cefalısı
mutlusu belalısı
benim hepsi bütün günlerim
hepsi benim
geceye ateş yakmış
dağ başındaki bir keşiş inadıyla.