ey dil ey dil niye bu rütbede pür-gamsın sen
gerçi vîrâne isen genc-i mutalsamsın sen
secde-fermâ-yi melek zât-ı mükerremsin sen
bildiğin gibi değil cümleden akvemsin sen
rûhsun nefha-i cibrîl ile tev’emsin sen
sırr-ı haksın mesel-i îsî-i meryemsin sen.
hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen.

《 ey gönül, ey gönül! neden bu makamda gam dolusun sen
gerçi virane isen de tılsımlı bir definesin sen.
meleklere secde etmeleri buyurulan saygıdeğer bir varlıksın sen.
bildiğin gibi değil, sen bütün varlıklardan daha üstünsün.
ruhsun. cebrail’in üfürmesiyle ikizsin sen.
hak gerçeğinin sırrısın sen, meryem oğlu isa misali.
hoşça bak kendine ki kainatın özüsün sen.
bütün yaratıkların gözbebeği olan insansın sen.》

merteben ayn-ı müsemmâdadır esmâ sanma
merci’in hâlik-i eşyadadır eşyâ sanma
gördüğün emr-i muhakkakları rûyâ sanma
başkasın kendini sûretle heyûlâ sanma
keşi ile sâbit olan ma’niyi da’vâ sanma
hakkına söylenen evsâfı müdârâ sanma.
hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen.

《 derecen adlandıran katındadır, adlarda sanma.
yerin eşyanın yaratıcısındadır, eşyada sanma
gördüğün mutlak emirleri rüya sanma
başkasını kendinle kıyasladığında heyûlâ sanma (gözünde büyütme)
bir kimseden gelen engeli mühim bir mesele sanma
hakkında söylenen vasıfları sana yaranmak için söylüyorlar sanma.
hoşça bak kendine ki kainatın özüsün sen.
bütün yaratıkların gözbebeği olan insansın sen.》

inleyip sırrını fâş eyleme ağyâra sakın
düşme bilmezlik ile varta-i inkâra sakın
değmesin âhların kâkül-i dildâra sakın
sonra mansûr gibi çıkman olur dâra sakın
arz-ı acz etmeyesin yâreden ol yâre sakın
bulduğun cevher-i âlîleri bîçâre sakın.
hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen.

《ağlayıp inleyerek sırrını yabancılara açıklama sakın
cahillik edip inkar çukuruna düşme sakın.
ahların sevgilinin kahkülüne değmesin sakın
sonra mansur gibi darağacına çıkarsın, sakın
o sevgiliye yaralarından çaresizlik içinde yakınma sakın
bulduğun yüce cevherleri (ruh) koru gözet ey biçare.
hoşça bak kendine ki kainatın özüsün sen.
bütün yaratıkların gözbebeği olan insansın sen.》

sendedir mahzen-i esrâr-ı mahabbet sende
sendedir ma’den-i envâr-ı fütuvvet sende
gizli gizli dahi vardır nice hâlet sende
ma’rifet sende hüner sende hakikat sende
nazar etsen yer ü gök dûzah u cennet sende
arş u kürsî ü melek sendedir elbet sende.
hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen.

《sendedir sevgi sırlarının mahzeni sende
sendedir yiğitlik nurlarının madeni sende
gizli gizli daha nice haller vardır sende
irfan sende, ustalık sende, doğruluk sende
bir baksan, yer ve gök, cehennem ve cennet sende
yüce ve ilahi makamlar ve melekler sendedir elbet sende.
hoşça bak kendine ki kainatın özüsün sen.
bütün yaratıkların gözbebeği olan insansın sen.》

hayfdır şâh iken âlemde gedâ olmayasın
keder-âlûde-i ümmîd ü ricâ olmayasın
vâdî-i ye’se düşüp hîç ü hebâ olmayasın
yanılıp reh-rev-i sahrâyı belâ olmayasın
ademe muttasıl ol tâ ki cüdâ olmayasın
secdeler eyle ki merdûd-ı hüdâ olmayasın.
hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen.

《yazık olur, sultanken bu alemde dilenci olmayasın
ümidine keder bulaşmış ve yalvaran olmayasın
keder vadisine düşüp değersiz ve faydasız olmayasın
yanılıp bela çölünün yollarına düşmeyesin
insana yakın dur ki fazla uzaklara düşmeyesin
secdeler et ki yaradanın reddettiği olmayasın.
hoşça bak kendine ki kainatın özüsün sen.
bütün yaratıkların gözbebeği olan insansın sen.》