nazım'ın macar toprağı - sunahan develioğlu

nazım hikmet ve macaristan'ı bir arada tanıtan güzel kitap. buruk da bir yönü var macaristan'ın nazım'ın hayat hikayesi içerisinde. gittiğinde vatanıyla benzerlikler kurup deyim yerindeyse nefes alabildiği macaristan'a 1963 yılında hem de yaşar kemal ile buluşarak gitmeyi planlıyor bir kez daha. ama hepimizin bildiği gibi 3 haziran 63 gelip çatıyor işte, macaristan'a son bir ziyarette bulunamıyor nazım. geriye 1954 yılında yazdığı bir şiiri kalıyor^:macar toprağı^, bir kısmı şöyle:

merhaba macar toprağı,
esir toprağımdan selam getirdim sana.
senin de geçmiş başından,
bilirsin
esirliğin ne demek olduğunu.
insanın toprağına nasıl çirkin görünüp
insana toprağın nasıl dar geldiğini.
sözün ağızda,
bakışın gözde donup kaldığını.
ve emeğimizin
çürük bir yemiş gibi acı olduğunu avucumuzda.
toprak da insan gibi,
türküler gibi tıpkı,
hürriyette bir kat daha güzelleşiyor.
güzelleşmişsin bir kat daha macar toprağı.
***
hoşça kal.
belki yine gelirim.
belki ömür vefa etmez.
ama bilirim, gün olacak, bilirim,
senden bize, bizden sana misafir gidilip gelinecek,
bir bahçeden bir bahçeye geçer gibi.

bir bahçeden diğerine misafirliğe giderseniz mutlaka çantaya atılması gereken bir kitap.