-
bilen biler. uzun marlboro derim başka bişey demem. -
mendebur meret. bildiğin virüs :) -
öldürmez aksine dumanına katık ettiğimiz insanlar öldürür. -
içmemeiz gereken, sonunda herhangi bir gırtlak, akçiğer kanserinden ölmemeizi sağlayacak bir madde, içmemenizi önemle tavsiye ederim. başladıysanız da bırakmak için acele edip kendinize zarar vermeyin. -
şahsım adına, ciddi manada dert ortağıdır. özellikle de belimin büküldüğü son iki buçuk yıllık dönemde. evet zararlıdır, son derece zararlıdır, ancak ne var ki, kısa dönem içerisinde bırakmak gibi bir niyetim de yok maalesef. o da olur bir gün umarım. -
samimi olarak söylüyorum, seviyorum ben bunu. en çok da marlboro light. kimseyi ozendirmeyelim tabii ama sağlıksız oluşunun dışında her derdin devası.
bir sene sonra gelen edit: 3 ay önce sigarayı bıraktım. başlarda çok ozlerken artık düşünmüyorum bile. -
yemekten önce, yemekten sonra, çayla kahveyle kolayla olmadı resmi içecek ayranla, mutluyken mutsuzken, tekken yada kalabalıkla, havada karada denizde herzaman heryerde tüketilebilen maddedir. dumanıyla halka yapılabileni makbuldür.
büyük usta rahmetli neşet ertaş'ın düşünceleri içinse bkz: http://youtu.be/NnMm6rRd1ao -
kuzen sayesinde başlamıştım. dedesinden maltepe araklardı. o zamanlar da kafada '' istediğim zaman bırakırım, o kadar da alışmadım'' düşüncesi vardı. ama yıllar geçti bırakamadım. üstelik üniversite zamanları ablam sigaraya başlamıştı ve ben ondan adete nefret ediyordum o kadar sigara düşmanıydım. yani söyleyeceğim bir anlık hevesle, çocuklukla hiç bulaşmayın.. -
tütün sever bir bünye olarak bırakmak istemeyeceğim şey.
esse der başlarım fakat
sigarada da lezzet arıyorsanız djarium black içindeki çıtır çıtır karanfilleriyle, vişnelisi de hoşluğuyla bir numaradır. vanilyalı, naneli gibi atraksiyonları da vardır.
edit: sobranie coctail diye bir sigara varmış renkli renkli, dumanının da renkli olduğuna dair rivayetler var. nasıl oluyo da oluyo dediğimdir. -
bu ayın 3'ünde bıraktığım, 16 yıllık beraberlikten sonra altı üstü 10 gün geçmiş olmasına rağmen yemek sonrası bile dahil olmak üzere gün içinde normal şartlarda aklıma neredeyse gelmeyen fakat kahve ve bira yanında "ah keşke doya doya içebilsem şu anda" dediğim zıkkım.
dedim ya sadece 10 gün olmuş ama bir kaç gün önce çok ilginç bir şeyi fark ettim. şimdiye kadar 16yıl x 365gün x 3öğün kadar sadece yemek sonrası içmişliğim vardır. bunun ne kadar büyük bir alışkanlık olduğunu içmeyenler anlayamaz.
fark ettiğim şey şudur ki: bu kadar büyük alışkanlığa rağmen geçen gün yemek yedikten yaklaşık 1-1.5 saat sonra filan aklıma geldiğini farkettim ve çok sevindim. demek ki artık silinmeye başladı bazı şeyler dedim kendi kendime. iş icabı bulunduğum ortamın, arkadaşların, sigara molalarının zamanı, gittiğim yerlerin hep aynı olmasına ve bütün bu alışılmışlık içerisindeki tek eksiğin içemediğim sigara olmuş olmasına rağmen şimdiden unuttum diyebilirim .
fakat henüz üstünden atlayamadığım, gerçi atlamam içinde henüz çok erken bir kaç eşik var ki işte o anlar beni çok zorluyor.
örneğin birisiyle buluşacakken tek başıma elim kolum boş bekleyemiyorum. önceden oturur, kendime çay kahve söyler, 1-2 sigara içerdim ve gelecek kişi geç kalmış olsa bile sorun etmezdim çünkü ben ve sigaram zaman geçirebiliyorduk beraber. şimdi telefonun şarjı dayanmıyor az önce bahsettiğim zamanı geçirmek için oyun oynamaktan. çünkü boş durdukça aklıma geliyor meret.
herkes dışarı sigara içmeye çıkarken tek başıma oturup kalmak hoşuma gitmiyor
birisini beklerken zaman geçirmek için oyun oynamak zorunda olmak hoşuma gitmiyor
bira içmenin bir anlam ifade etmiyor oluşu hoşuma gitmiyor
türk kahvesi-sigara ikilisini aynı anda içmedikten sonra kahveyi hiç içmem daha iyi demek hoşuma gitmiyor
bir kaç haftada bir yaptığımız poker gecesinde sırf kendime güvenemediğimden^:ortam dumanaltı zaten, dayanamaz içerim diye ^ yalan söyleyip arkadaşları satmak hoşuma gitmiyor
bunlar henüz aşamadığım eşikler ama biliyorum henüz çok erken, gün gelecek bunlar da geçecek ve denize karşı oturup rahat rahat biramı içeceğim.
sırf tarihe not düşmekti amacım, gün gelecek yıllar geçecek bu entriyi okuyup "vay be! ne gereksiz şeyleri sıkıntı etmişim kendime" deyip güleceğim yada yine başlamış olmanın hüsranı ile kendime söveceğim.