insanı hüzünlendiren sesler vardır şu hayatta.. bazen bu; anı yüklü bir şarkıdır. bazen benzer bir ses. bazen çocuk sesidir, sahip olamadığın ve hiç olmayacağına inandığın.. bazen uzun zamandır görmediğim dostun sesi..

bugün eve dönüş yolunda 3 tane itfaiye arabası geçti yanımdan, sirenleri acı acı çalan... ambulans ya da itfaiye, fark etmez, hangisi böyle geçiyorsa etrafta acıyla haykırış içinde, gözlerim doluyor benim. tutamıyorum kendimi.. hiç bilmediğim ve tanımadığım insanların acılarını sahiplenip üzülüyorum o an.. ve çaresizlik. o insanların çaresizliğini yaşıyorum sanki.. işte bu yüzden can alırcasına bir his, o sese şahitlik etmek..