dördüncü senfoni'yi esinleyen düşünce, bütün arılığı, el değmemişliğiyle çocukluktur. bu kavram, ilk üç bölümde yer yer işlenen cennete giriş öyküsünden sonra, son bölümde lied biçeminde , çok daha somut ve yalın biçimde, adeta ahiret mutluluğunu telkin edermişcesine işlenir. senfoninin ana tonu olan sol majör bilindiği üzere sevimli, hafif halk şarkılarının naif tonudur. mahler, romantizmden oldukça uzak olan bu tonaliteyi kullanarak, senfoni boyunca sonsuz bir gök maviliği çizer. yapıt, flütlerdeki neşeli figürlerle birlikte duyulan çıngırak sesleriyle başlar. çok sevimli, bestecinin deyişiyle çocuk saflığında olan ilk izlek önce birinci kemanlar topluluğunda belirir. ikinci izlek ile viyolonsellerden duyulur. bu arada obua, fagotun vurgulamaları üzerine bölümün sonuçlanmasını sağlamakta, bölüm çıngıraklı izleğin yinelenmesiyle noktalanmaktadır. ikinci bölüm, bestecinin ılımlı bir devinimle koşmadan diye işaret ettiği bir scherzodur. ağır tir ovalsi havasında bir dansın egemen olduğu bölüm fa majör tonunda iki trioyu da içerir ve do majörün sakin atmosferinde sona erer. üçüncü bölüm sakince imi altında birbirinden doğma iki izlekten oluşur. oldukça ağır çalınması gereken bu bölümde mahler, en duygulu, en içten, ferahlık veren adeta ninni tarzında bir müzik sunar dinleyiciye. bölümün sonunda kornolar ve trompetler birinci bölümün teması üzerine kurulu sevinç dolu fanfarlarıyla, cennetin kapısını açan dördüncü bölüme hazırlar bizi. sol majör tonunda çok huzurlu orkestra girişinden sonra mahler, duygularını bir çocuğun ağzından insan sesi yoluyla aktarır.

wir geniessen die himmlischen freuden,
d'rum tun wir das irdische meiden.
kein weltlich' getümmel
hört man nicht im himmel!
lebt alles in sanftester ruh'!

wir führen ein englisches leben!
sind dennoch ganz lustig daneben!
wir tanzen und springen,
wir hüpfen und singen!
sanct peter im himmel sieht zu!

johannes das lämmlein auslasset,
der metzger herodes d'rauf passet!
wir führen ein geduldig's
unschuldig's, geduldig's,
ein liebliches lämmlein zu tod!

sanct lucas den ochsen tät schlachten
ohn' einig's bedenken und achten,
der wein kost' kein heller
im himmlischen keller;
die englein, die backen das brot.

gut' kräuter von allerhand arten,
die wachsen im himmlischen garten!
gut' spargel, fisolen
und was wir nur wollen!
ganze schüsseln voll sind uns bereit!

gut äpfel, gut' birn' und gut' trauben!
die gärtner, die alles erlauben!
willst rehbock, willst hasen,
auf offener strassen
sie laufen herbei!

sollt' ein fasttag etwa kommen,
alle fische gleich mit freuden angeschwommen!
dort läuft schon sanct peter
mit netz und köder
zum himmlischen weiher hinein.
sanct martha die köchin muss sein!

kein' musik ist ja nicht auf erden,
die uns'rer verglichen kann werden.
elftausend jungfrauen
zu tanzen sich trauen!
sanct ursula selbst dazu lacht!

cäcilia mit ihren verwandten
sind treffliche hofmusikanten!
die englischen stimmen
ermuntern die sinnen!
dass alles für freuden erwacht.