kitabı henüz okumadım ancak onunla birazdan aşağıda paylaşacağım biryudumkitap aracılığıyla okuduğum pasajla tanıştım. hoşuma gittiği için paylaşmak istedim.

mutlu muydum o zaman? bilmiyorum, hatırlamıyorum. ama şimdi, böyle bir güzellik beni kendine çekmesi gerekirken, kaçıp uzaklaşma isteği uyandırıyor. büyük bir hatayı önlemek için. o güzelliği alıp kendime göre yeniden şekillendirmeme, hayalimdeki kalıplara tıkıştırmama, her yerinden bağlayıp boğmama, her açıdan kendime benzetmeme ve onu kendinden nefret eder hale getirmeme; sonuçta o güzelliğin de kaybolup gitmesine, bütün bu korkunç geleceğe engel olmak için. bunları, sadece acı bir tecrübenin etkisiyle söylediğimi sanmayın. her bencil erkek, her güzel kadına bunu yapar. o güzelliği ezer ve tüketir, kendisi ve diğerleri için, bir mizah unsuru olmaktan başka bir anlamı kalmayıncaya kadar.
neden böyle bir suçu işlemeyi göze alayım? güzel ve gürbüz çocuklarım olsun ve benim olmak dışında hiçbir özelliği olmayan dna’mı bu sefil gezegene daha fazla yaysınlar diye mi? bunu yapmaktansa oradan kaçıp gidiyorum işte.
işin doğrusu, bütün bunların bilincinde olmak şu kahredici gerçeği değiştirmiyor: çok yalnızım ve acı çekiyorum.

not:açtığım ilk başlık olduğu için henüz olayı kavrayabilmiş değilim. hata ve eksiklikler için lütfen yardımcı olun.