1970 yapımı bunuel'in yine burjuvazi ve hristiyanlık üzerine ağır eleştirilerinin yer aldığı bir film.

buñuel, benito perez galdos’un tristana adlı, 1890’larda geçen romanını 1920-30’lara taşıyarak uyarlamış ve çekmek istemesinin nedenini de romandaki ‘’don lope’’ karakterine olan ilgisini göstermiş.

bir ispanyol kasabasında geçen film, toplumun yarattığı farklı sakatlıklara bir bütünün içinde el atıp, temelde sömürü ve intikamın öyküsünü anlatıyor. buñuel, epey acımasız biçimde, rüyalarına kadar girdiği karakterlerini eksiksiz biçimde çizip, yine de mesafesini koruyor.

film, toplumun sömürü ve baskı araçlarını, tristana’nın cinsel bastırılmışlığının farklı yüzlerinde gösteriyor.

‘’gerçeküstücü" yönetmen bunuel'in en çarpıcı filmlerinden biridir.

yine, burjuva ve "katolik" değerlere saldırır, yine halüsinasyonik bir anlatım tutturur ve yine "anti-estetik" denebilecek bir erotizm kullanır. bu durumu deneuve'un soğuk seksapeliyle de birleştirince ortaya gerçekten de, "gerçeküstü" bir film çıkarır...

en etkileyici sahnelerden biri olan tristana’nın piyanoda çaldığı parça, frederic chopin'in revolution isimli etüdüdür.