"o aşk, masum bir aşktı. güzel bir aşktı. bırakalım öyle kalsın. ne adı mihriban, ne saçları sarı..." diyor abdurrahim karakoç bu sevdasına..

bir mektup geliyor mihriban'dan, başlığı şöyle: "unutmak kolay değil"

şairimiz oturuyor, yanıyor tütmeden, yazıyor mısraları hızla..

unutmak kolay mi deme
unutursun mihribanim
oglun kizin olsun hele
unutursun mihribanim
hayat böyle bu gemide
eskiler yiter yenide
beni degil kendini de
unutursun mihribanim
yillar sineme yaslanir
hatiralarin paslanir
bu deli gönül uslanir
unutursun mihribanim
zaman erir kelep kelep
meyve dalda durmuyor hep
unutturur bir çok sebep
unutursun mihribanim
gün geçer azalir sevgi
degisir herseyin rengi
bugün degil, yarin belki
unutursun mihribanim
süt emerdin gündüz gece
unuttun ya büyüyünce
bu iste tipki öylece
unutursun mihribanim

bunu okuyup da nasıl içlenmez insan, denizin ortasından haykırasım geliyor, su buradan ne kadar uzakta..