the second coming
turning and turning in the widening gyre
the falcon cannot hear the falconer;
things fall apart; the centre cannot hold;
mere anarchy is loosed upon the world,
the blood-dimmed tide is loosed, and everywhere
the ceremony of innocence is drowned;
the best lack all conviction, while the worst
are full of passionate intensity.
surely some revelation is at hand;
surely the second coming is at hand.
the second coming! hardly are those words out
when a vast image out of spiritus mundi
troubles my sight: a waste of desert sand;
a shape with lion body and the head of a man,
a gaze blank and pitiless as the sun,
is moving its slow thighs, while all about it
wind shadows of the indignant desert birds.
the darkness drops again but now i know
that twenty centuries of stony sleep
were vexed to nightmare by a rocking cradle,
and what rough beast, its hour come round at last,
slouches towards bethlehem to be born?

ikinci geliş
döne döne büyüyen anaforda
şahin duyamıyor şahincisini;
her şey yıkılıyor, bel vermiş ortadirek;
kargaşalık salınmış yeryüzüne,
yükseliyor kana bulanmış sular, ve her yerde
sulara gömülüyor suçsuzluğun töreni;
iyiler her türlü inançtan yoksun,
oysa yoğun bir tutkuyla esrik kötüler.
belli ki bir giz açıklanmak üzere;
belli ki ikinci geliş kapımızı çalıyor.
ikinci geliş! bu sözler çıkar çıkmaz ağzımdan,
koca bir görüntü tırmalıyor gözümü
evrensel ruh içinden: bir çölün kumları üzerinde
gövdesi aslan, başı insan bir yaratık,
güneş gibi boş, amansız bir bakışla
atıyor ağır ağır adımlarını, bir yandan
sararken çevresini öfkeli çöl kuşlarının gölgeleri.
karanlık bastırıyor yeniden: ama biliyorum ki artık,
yirmi yüzyıl süren ölümsüz uyku
sallanan bir beşikte karabasana dönmüş.
şimdi hangi yırtıcı hayvan, saati geldi diye,
aldırışsız yürüyor beytüllahm’da doğmaya?
çeviri: cevat çapan

cevat çapan çevirisi en güzelidir.