• youreads puanı (8.80)


  1. opeth'in progresif müziğe çok güzel göz kırptığı bir şarkı. sadece bu şarkıyı dinleyen birisi, bu grubun bir iskandinav death metal grubu olduğuna ihtimal vermez.

    tertemiz.
  2. opeth'in -nezdimde- en nadide albümü olan damnation'ın ilk şarkısıdır. iskandinav melankolizmini adeta alyuvar gibi damarlarınızda hissettiren şarkı, alyuvarlarımızı hissedemediğimiz gerçeğini reddediyorum, '80lerden kalma riffleri tertemiz tonlarla kulağımıza iliştiriyor. işin lirik kısmı ise pek daha acıklı, varlığından emin olduğumuz boş bir yüzün -o kadar boş ki- ne yaptığından bir türlü emin olamıyoruz giriş bölümünde. (o kadar ki bize dikiz atıp atmadığından bile emin değiliz.) ilerleyen dakikalarda, tarz ayrımı yapmadan hepimizin aşina olduğu nakarat kısmının müzikal anlamda şarkıyı bir adım ileri taşıyarak enstrümental devam etmesi adeta "yakın sigaranızı, cini yenileyin ve bu sırada size güzel bi' iki melodi verelim, hadi bakalım." hissi uyandırıyor. son ayrıntı da şu cümlede; 'his hand is wavin' a goodbye. there's no response or action returned.' ikili ilişkilerde kötü olanın, bırakanın, gidenin, acıya sebebiyet verenin erkek olduğu varsayımı, iskandinav bir progresif metal grubu dahi olsanız, evrensel bir kabul. sn. akerfeldt'e saygılarımızla.