film yapımıcısı ve feminist teorisyen trinh t. minh-ha'nın postkolonyal eleştiri denebilecek kitabı. postkolonyal antropoloji iddiasını teoriden ziyade bir iddia amacıyla anlatır gibiydi. kültürlerin üzerinde oynamayı bilimsel olamayacak bir pozitivizm karşıtlığıyla anlatması kendisiyle çelişen bir yöntem olmuş. pozitivizmi eleştireyim derken kendi kuyusunu kazmış. kitapta ilginç fikirler olmasına rağmen bunlar havada kalan ve temellendirilemeyecek nitelikte. embodied practice gibi aydınlatıcı bazı fikirleri feminizme baskın ve daha alt yapısız olmuş. kültürel, ırksal, ulusal ve cinsiyetçi farklılıkları kabullendikten sonra çözüme kavuşulacağını bunun da pratikten yoksun beyaz insanlarca önünün açılacağını söylüyor. ikinci dalga feministlerin yazınında en zorlandığım kitaptı sanırım. ama dili akademik bir çalışmada absürt olacak derecede edebiydi. sırf bu özelliği ile bu alanda başa oynar.