yalnız değiliz - hüsnü arkan

  • youreads puanı (9.00)


  1. "belki biraz önce birini kaybetmişiz
    siz hiç eksilmediniz mi? biz çok eksildik"
    bulut
  2. oturmuşuz deniz kenarında bir masaya… deniz durgun, sakin. akşamüstü. güneş batmaya yakın…
    masa uzun, mavi örtüleri var. kalabalıkmışız aslında ama birileri kalkmış. bir elin parmak sayısından azız. rakıların son yudumları. mezeler tabaklarda “anca sıyrılmalık” kalmış. herkeste keyifli bir gülümseme var; çakırkeyif olma hali…
    şarkıya minik minik eşlik ediyoruz; minicik bir sesle… naif, hafif… yükselen ses yok hiç.
    son bir tokuşturuluyor bardaklar “korkma, yanımda kal” derken… “bize bir şey olmaz” derkense yükseliyor sesler… “deniz başlıyor” diyor ve sessizleşiyor herkes… şarkı bitiyor ve zengin kalkışı yapıyoruz.

    “madem yalnız değiliz, bize bir şey olmaz…”
  3. ya bu öyle bir şarkı ki fon müziği bir yandan neşelendiriyor, aynı zamanda hüsnü arkanın o kendine has gülümser gibi söylediğini hissettiğim ses tonu da öyle. ancak sözleri içimi paramparça ediyor, çok fazla duygu yüklü geliyor. demem o ki birçok duyguyu ve hissi tek parçada buluşturmuş koca yürekli adam.

    "bu deniz neden kırmızı?
    kimse bilmiyor.
    kimse sormuyor neden siyah sus gibiyiz.
    belki biraz önce birini kaybetmişiz,
    bir hikaye bitmiş ansızın,
    ölüm başlamış.
    korkma yanımda kal şarkılar gibi,
    madem yalnız değiliz, bize bir şey olmaz.
    gitmek dediğin ne? her sabah bir gemi kalkıyor,
    bir yelken
    bir dümen
    bir de sen,
    deniz başlıyor..."

    çok eksildik be adam çok.