-
altı üstü yalnızlığın kendisiydik abartmaya gerek yok
anlatıp da yüreğimizi kabartmaya ya da bir başka ismi ruhumuzda ıslatıp dudaklarımıza sürmeye. -
"bu kadar insan yalnızken, neden bu kadar insan yalnız." -
sanırım en çok da eve gelince kapıyı anahtarla açmaktır. bu yalnız olmadığın zamanlarda da alışkanlık olarak devam eder. zaten hiçbir zaman anahtarı olduğu halde zile basmayan kişileri anlayamaz yalnızlığı benimsemiş insanlar. tek cümle olmadı ama artık napalım böyle. -
inziva. -
çaldığın her kapı ile başbaşa kalmak... -
uyumak için yatağa girdiğinde bir gece daha tek başına uyumak zorunda olmanın verdiği sıkıntıdır yalnızlık. -
"arkadaşlarla kahvaltıya gidemiyorum, çünkü arkadaşım yok"tur sanırım. hayır hayır. asosyal değilim. ancak arkadaşım dediğim insanların 4 tanesi hariç kişiliksiz, kendini beğenmiş, hayatta her istediğinin olmasına alışmış, bir çoğu önümüzdeki sene itü, odtü, boğaziçi gibi okullarda olacak olmasına rağmen iki cümleyi yan yana getiremeyen insanlar. he aralarında istisnalar var mı var. mesela kimisi çok hoş sohbet ama kişiliksiz, kendini beğenmemiş ama zekanın ygs puanına denk olduğunu düşünen tipler. yani sanırım yalnızlık kalabalıklar içinde kimseye dostum diyememektir.
neredeyse 1 yıl sonra gelen edit:
aralarda sevdiğim ancak hiçbir zaman arkadaşlık bağını tam olarak kuramadığım insanlar da vardı. bugün mesaj atsalar uzun zamandır muhabbetimiz olmamasına rağmen elimden geldiğince yardım edeceğim insanlar onlar. hepsi kişiliksiz demişim, abartı olmuş.
sanırım benle de alakalı biraz yalnızlığım. sevdiremiyorum kendimi. -
kimse kimsenin yalnızlığına dokunmuyor. -
"benim yalnızlığım insanlarla dolu" demiş kafka.
kalabalık yalnızlıklar yaşıyoruz. -
yalnızlık bencilliktir