müştak erenus'un hepimizi silkinip, uyanmaya, dünyanın güzelliklerini görmeye çağıran çok güzel şiiri.

yüreğin var ya yüreğin

geceleri yıldızlar örter üstünü
bilirsin de yine üşürsün.
kaçışır boşluğa bu korkak sözcükler
kan ter içinde.
susar düşünürsün.
boşuna mı sana bu sevda yaşamda
bu yürek
bu insan onuru.
gölgelerimiz makaslanmışsa yollarda
silkele bi kez kendini
at üstündeki kurumuş kalmışları
yaprakları yeniden güneşe
tut renkleri ellerinden.
ha şöyle.