-
çocuk oyun çağıdayken sahte bir şekilde babasını sever, hatta kendi gelişimini sekteye uğratmaması için hayranlık besler. 20’li yaşlara gelince de her şey tam tersine döner. sorumluluklarını doğru düzgün başaramamış baba figürünün tüm eksiği gediği net şekilde ortaya çıkar ve işe yaramaz baba hak ettiği kadar değersizleştirilir. bunun esas nedeni sevgisiz ilişkiler zinciridir. adamın babası annesini sevmez, annesi çocuğunu sevmez, o gider evlenir kendi karısını sevmez, karısını sevmedi diye çocuğu da çok sevemez, çocuk önce anneyi sevmez babaya yaklaşır, sonra babasından nefret anneye yaklaşır vs. vs. genellikle çocuğun annesini sevmeyen baba çocuğu da pek sevmiyordur. hatta nefret edenlerini gördüm, tabi bu nefreti başka yerlere yansıtıyorlar. başkasının ürettiği herhangi bir şeye karşı kin, nefret kusuyorlar.
bunların temelinde ise cehalet, sevgisizlik bencillik, kibir, haset, başarısızlık, tatminsizlik, dengesizlik, sabırsızlık, tahammülsüzlük, sorumsuzluk, üretim anlamında kabızlık gibi birçok muhteşem özelliği bünyede barındırmak yatıyor. tabi çocuk erişkin olunca hepsini şıp diye görüyor, dingin ve sakin bir baba nefretiyle açıyor gözlerini dünyaya. anne için durumlar çok farklı gelişir çünkü annenin kendini başarısız hissetme ihtimali babanınkine göre oldukça düşüktür. en ilkel en temel vazifeyi, yani kurduğu ailenin başında durup çekip çevirmeyi başaramamış kolpa babaların vereceği imtihan elbette daha büyük oluyor. tabi bu işlerin en güzel tarafı da bu bencil tiplemelerin tam da her şeyin güzel olacağı zamanlar da, tam da olgunluk, üstünlük, tatmin, başarı çağlarında hiç gibi dımdızlak ortada kalıp, savruluyor olmaları. doğanın adaletine saygımız sonsuz. -
muhtemelen büyüklerin yanında duran çerkezdir.
çerkez babaları çocuklarını kimse içinde sevmez. -
baba değildir o baba olsa duramazdı.