1. günümüz hastalığı. bana mı öyle geliyor bilmiyorum ama sırf şu şekilcilik yüzünden artık her türlü ilişkiler tıkanmakta, zayıflamakta ve sıkıcılaşmaktadır.

    dış görünüşe olan bağlılığımız hayatımızda birçok şeyi ıskalamamıza sebep oluyor.karşımızdaki kişinin kilosuna, boyuna, yüzüne, kaslarına, duruşuna, giydiklerine o kadar çok takıntılı hale geldik ki, konuşacak başka şey kalmıyor. bir arkadaşım güya beni bir arkadaşıyla tanıştırıp aramızı yapacak. önce görünüşüm hakkında herşeyi sormuş, ama en sevdiği kitap nedir, film nedir, düşünceleri ne yöndedir, bunları onunla konuşmak isterim dememiş. sıkılıyorum artık şekilcilikten öte geçmeyen ilişkilerden/sohbetlerden. tıkıyor, sıkıyor insanı. kendi çapını geliştirmek istemeyen insanların soyu tükensin istiyorum mesela. zaten var olmaları sıkıcı, ne gerek var daha çok çoğalmalarına?
  2. şekilden çok şekilci olmak, diye bir kullanım olsa içi çok güzel doldurulur aslında.

    (bkz: şemailcilik)