''ok değerse bir kuşun ancak kalbine değer''

ey sökülmüş cep! ey ıslak yorgan!
ey bulduğu her bahaneyle çıngar çıkaran!
yardım et! yardım et!
bana ilah mahvedecek
bir uzuv lazım.
gel çabuk
beni üzüntünün koynunda beklet
orada tohum serpecek kadar
bana zaman tanı.
ve konuş
varsa eğer yazgımızın beş duyusu
yazgı dediğimiz şeyin deveran ediyorsa kanı
söyle ona vazgeçsin beni üstümden esip yönetmekten
bana diş geçirsin de anlasın bakalım hangimiz daha kekre
çarpayım gözüne bir, kulaklarını çınlatayım hele
uzaktan işmar edip durmasın bana
gelsin bana dokunsun
alnının çatında değil belki
ama bir iriminde aklının
kalsın kokum.

benim elbet bir bildiğim var: hayat saçma sapandır.
üstüme saçmalı tüfeğiyle ateş açtı hayat
yaylım ateş, bombardıman, güldürücü gaz
şairsin! arkanı dönme! neyin var sen de fırlat!
hiç yoksa şu inkisarı kağıda geçir, sonuna kadar yaz
nasıl olsa çıkaramazsın saçmayı etinden
hiç deneme
cibril'i düşünmeden
asla yaşayamazsın
seni uçurmazsa yandın
kuşları da uçuran
ey şair! ey dilenci!
kanatsız, mızmız, sözün köpeği
tiryakilik peşinde geceleri
günün ortasında karmanyolacı.
sana değil davud'a yaraşıyor sapan
korkun var bölük pörçük
ümidin çatal çatal
baka gör bunların arasından
hangi yer sana ayrılmış
hangi yare senlik bir şey bırakmış
çalap

anlat:
bu bir yusuf masalıdır de
bunu söyle ve fakat
şunu da sor
yusuf'un masalı neden
yusuf'la başlamıyor?
bir varmış bir yokmuşla başlıyor bütün masallar gibi
bir şivekar varmış, bir gençkız
yusuf yokmuş, cinler
kaçırmış, yazgı
saklamış onu.

masalın orasına gelince bir yusuf gösterilecek
ama önce masalı bir şivekar
nasıl başlatıyor
bilmek gerek.

genç bir kızla, bir bakireyle başlıyor anlatımız.
çünkü bakirelik, o bir baş dönmesidir
başta gelir, başa gelir, başı yerinden eder
eksiksiz olup hiçbir iyelik tertibi gerektirmeyecektir
sorguya açık kim derseniz bakirdir, odur bakire
kapağı hiç açılmadıysa kitap
kaş çattırır insana, korku verir
oysa kitap ki yarıya kadar okunmuş
bakiredir.

bırakalım başta kalsın.
gençlik
ve kızlık dursun başında efsanemizin.
şivekar'la
bir gençkızla başlasın anlatımız
ağlatımız
o dahi gençlik ve kızlıkla bitecek bittiği an
zaten son erek değil miydi
genç ve kız?
vay anam! ter ü taze ve domurmakta olan her ne ise
hele bir dalmaya gör onun döngüsüne.

şivekar'dı
gezmeye çıkmıştı ikindileyin
evlerinin az ilerisindeki koruda
gençkızlar bunu yapar
her gençkız ruhta birikmiş sözlerin
sürgüsü açılsın diye
hep gezintiye çıkar.
kıştı mevsim. toprakta kar.
çok tutumlu bir söyleşi gibi berraktı çamların yeşili.

avcılar göründü uzaktan
şivekar avcılara görünmek istemedi
sindi en bildik köşesine çamlığının
kendi yerinden dinledi
fend eden, tuzak kuran, ok atan bu milleti.
avcı bunlar
bir kuş vurdu tezelden
aralarından biri.
nasıldı kuş?
neresinden vurulmuştu?
şivekar göremedi.

ok değerse bir kuşun ancak kalbine değer
bunu bilmeyecek ne var?
kan düşer. emilir o kızıl bezek
o bembeyaz satıhta.
ossaat ''breh!
hüsnü yusuf'un yanağı mısın be mübarek! ''
deyiverdi bir avcı.
şimdi sezdi şivekar saklandığı yerden
avcıların da varmış bir içlisi
bir bilgesi.

kar ve kan. ak ve kızıl.
bir yüzün suçsuz zemininde
tutkunun canlandırdığı şey.
siması da iması da yusuf'un
böyleymiş meğer.
kar üstüne düşen kandı
yamandı
bir avcıdan şivekar'a ulaşan haber
müjde değildi.
neden bir yavuzluk
bir durulukla beraberdi?
şivekar bunu bilmek istedi
bilmek,bilmek,bilmek istemi
kızda çözdü bütün bağlarını kadim alemin
alem alemler oldu, cümle alem gevşedi
kız için artık gevşekti
pekinlik bohçasının hodbin düğümü
haber deriştirdi kızı
soru
dünyayı karman çorman bıraktı önüne
dünyayı, önce onu delmek
yusuf'a varmak gerekti
desem ki kapı açıldı
yalan olur
ama kilidin kalktığı belli.

var idiyse bir kuş
kalbinden başka yeri olmayan vurulacak
vuruş değil de vuruluş kilidi kırdıysa
kendi sorgusu yüzünden ayağa kalkıyor insan
arıyor. yusuf bir ayna mıdır acaba?
çetrefil, kuşku dolu, yadırgı
ne kadar kendi oldu insan
o kadar başka.