bir öğretmen olarak söyleyeyim: serzenişinde haklı yazarımız. camianın içine girdiğinde maalesef kokuşmuşluğa daha yakından tanık olacak ve daha çok üzüleceksin muhtemelen. bize düşen idealleri her şeye rağmen kaybetmemek. ciddi gelir kaygısı yaşayan çocuk sahibi meslektaşlarımı gördüğümde maddiyata takılmalarına eskisi kadar kızamıyorum. hayatın gerçekleri de var.
burada kritik mesele şu: bilim, teknoloji gibi kavramları öteleyen hâkim anlayışta öğretmenlerden önce eğitimsiz nesilleri istediği gibi kullanacak liderlere dikkat etmektir. sadece iktidar değil maalesef tüm siyasiler için eğitim ötelenmiş bir hedeftir. son seçimde hepsinin de seçim programlarına, vaatlerine bakabiliriz bunu anlamak için. devamlı hedef gösterilerek sindirilen çok büyük bir camia olmuştur öğretmenlerimiz.
başlıkta da belirtildiği gibi öğretmek, sadece öğretmeni kutsayan bir kavram olmamalı. ailelerin bilinçli olmaması hatta aile kurumunun giderek yozlaşması -zaten kötü durumda olan- eğitim sistemimizi işlevsiz hâle getiriyor. herkes elinden geleni yapabilir güzel bir gelecek için yeter ki başkasından beklemeyelim.