-
bir seneyi daha devirdik. yıl sonu kapanışa bakınca neler yapmışım neler olmuş.
-evlenme teklif ettim. evet bunu en ciddi haliyle yaptım. yapmamak lazımmış. hep erkeklerden beklememek lazım dedim. durumu düzeltmeye çalıştım hep. onun yapması gerekenleri de yüklenip üstesinden geldim. gel gör ki bir "geçti artık" lafına yenildim.
-o çok aşık olduğum insan artık yok. onun yokluğuna alışmaya çalıştım. ayrılık zor. birde yeni sevgilisi var bunca yıldır büyük konuştuğu ne varsa o kızda toplanmış ama farkında değil. hayırlısı.
-çok güzel yerler gezdim. hem yurt içi hem yurt dışı güzel yerler gördüm.
-yeni şeyler öğrendim. yeni kitap çevirileri yaptım.
-sağlığın önemini bir kez daha anladım. anca elden gittimi anlaşılıyor. neyseki ben toparladım.
-ekonomik olarak sanayide durum fena. resmen devalüasyon oldu. ama bazıları yok gibi davranıyor. bazıları ise bunun dibine kadar farkında.
-ölen o kadar çok insan oldu ki... en acısı da bu. çok ölüm oldu bu sene. internette gördüğüm fotoğraflar öyle içime kazındı ki... her gün geçtiğimiz caddelerde meydanlarda acımasızca patlamalar oldu. yine unutuldu geçti gitti. ama psikolojimizde hasar bıraktı.
-darbe girişimi oldu. bizim kuşak bi bunu görmemişti.
-en iyi film oscarını spotlight aldı. izleyin mutlaka. bu sene en çok film izlediğim sene oldu.
-tarık akan vefat etti. tanju gürsu, asım can gündüz, erdal tosun vefat etti. fidel'i de kaybettik...
hayatımda bi 2009 senesi bir de 2016 çok gözyaşıyla geçti. umudumuz 2017 her konuda güzellikler getirsin hepimize... -
2016 biterken keşke hiç yaşanmasaydı, keşke 2015'de kalsaydım (kalsaydık) diyorum.
yaşadığım yıllarda ekonomik açıdan rahat olmayı bırakın, nefes alacak durumda bile olmadım hiç, ama hep küçük kazanımlarımdan, minicik duygulardan, sağlığımdan en önemlisi kendim için değil çevremdeki insanlar için, ülkem için taşıdığım umutlardan teselli yarattım kendime, onlarla mutlu oldum, mutluluğumu taştan çıkardım aslında bu yaşıma kadar.
2017'nin kişisel olarak (sağlık dışında, yaş ilerliyor belli olmaz) benim için bundan öncesinden çok daha iyi olacağına eminim. bu umudu dolu dolu taşıyorum, ama bu kişisel umut beni mutlu etmiyor.
bunca yıldır benim mutluluğumun bir parçası olan ülkem adına beslediğim umutları kaybettim artık.
2016'ya girerken hayatım boyunca ülkem için beslediğim umudun biraz olsun yeşereceğini, belki küçücükte olsa bir ışık belireceğini düşünüyordum. artık ne ışık var ne umut.
"bir katilden daha cani insanlar gördüm, umudumuzu öldürenleri gördüm" demiş dostoyevski.
2016'da karşılaştığım caniler katilden de kötü ülkem adına taşıdığım umutlarımı öldürdüler benim.
2016'nın da o kravatlı canilerin de adı batsın.