2006 romen filmi yönetmenin ilk uzun metrajı.

çavuşesku iktidarı sonrası, hem işledikleri konularla hem de edindikleri kendilerine has film dilleriyle, toplumsal ya da bireysel ne kadar his, yara, dert, neşe varsa hepsini tartışabilen, yorumlayabilen, soru sorabilen bir sinema ortaya koyarak son dönemde atağa kalkan yeni romanya sinemasının aldığı övgüleri neden hak ettiğini en iyi açıklayabilecek filmlerden biri.

dramatik bir olayı farklı ve güzel bir şekilde hicvetmekte oldukça başarılı...

zaten cannes film festivali’nde altın kamera ile ödüllendirilmiş.

komünizm sonrası romanya’yı eğlenceli bir dille aktarıyor.

film ilginç tiplemelerle dolu. çinli çerçi, öğrencisinin barında körkütük sarhoş olan öğretmen, apartman kapılarının önünde çatapat patlatan çocuklar, hükümet konağının bekçisi, yerel televizyoncu, sarsak kameraman.

çok büyük abartılı oyunculuklar yok etkileyici bir doğallık var.

uzun sabit plan çekim, ama sıkmıyor.

bunun yanında, film boyunca bir kez bile yerinden kıpırdamayan kamera ve doğal ışık kullanımı “gerçekçilik” duygusunu daha da kuvvetlendirmiş. plan sekansların “gerçek zaman” duygusunu aktarmadaki başarısı da cabası. seyirciyi etkileyen deneysel kamera hareketleri, hızlı kesmelerin bolca kullanıldığı günümüz sinemasında bunu reddederek izleyeni manipüle etmemek uğruna zor bir yolu seçmek yönetmenin ilk filmi olduğu da düşünüldüğünde oldukça radikal ve cesaret isteyen bir seçim ve takdire değer.

ne yazık ki devrimler “ertesi gün” bir devrim olarak kalamıyor...