hüzünlü ve sıra dışı 2017 yapımı david lowery filmi. ne kadar durağan olduğundan bahsetmeden geçemeyeceğim kadar da durağan bir yapım. özellikle filmin ilk yarısı sabit kamera açılarının da yardımıyla neredeyse durma noktasında. "noldu ya video mu dondu?" dedirtecek kadar hemde. fakat filmin ikinci yarısında bu durağanlığın "sanat kasmanın" ötesinde bir amaca hizmet ettiği fikrine kapıldım. şöyle ki, başrolümüzde çarşafa dolanmış, yapayalnız, zamandan bağımsız fakat bir mekana sıkışıp kalmış çaresiz, bekleyen, mütemadiyen bekleyen bir hayalet var ve sanırım birileri bu sıkışmışlığı az buçuk da olsa bizim de hissetmemizi istemiş. bizim için dakikalar akıyordu bekliyorduk, hayalet için ise günler, yıllar, yüz yıllar...

film olabilecek en komik ve klişe haliyle çarşafa dolanmış bir hayaleti baş rolüne oturtmuşken bu denli hüzünlü, karamsar ve güldürmez olmayı başardığı için bile taktiri hak ediyor aslında.

bende bir filmden ziyade bir klip izliyor hissi bıraktı. ürkütücü, kesintisiz zaman döngüsü ve var olduğumuz andan itibaren içine düştüğümüz kaçınılmaz çaresizlik üzerine kısa bir süre ve kabaca da olsa düşünme fırsatı yarattı. her sinema izleyicisine tavsiye edilemeyecek, zorlayıcı derecede durağan, ama izlemeye değer bir bir film. benim puanım 6.5.