Üzerine bir şeyler söylemenin çok da kolay olmadığı 2018 yapımı şaheser. ahlat ağacı, nuri bilge ceylan filmleri arasında bile çok özel ve farklı bir yere sahip bence. Söz söylenemezliği aşırı sanatsallığından, çözümlenmesinin aşırı zorluğundan değil. Aksine belki de en açık anlatımlı filmlerinden biri yönetmenin. Bu berraklık, bu açıklık film hakkında yorum yapmayı zor kılan belki de. Üzerine söylenecek pek bir şey kalmamış.

Derdi olan fakat başarılı olamayan çoğu filmin ortak sorunu, sıklıkla, aynı anda çok fazla şeyden bahsetmek, dünyanın tüm gerçeklerine değinmek istemeleri oluyor. bu "her şeyi" anlatan karışık kompozisyonları yaratmak epey zor olacak ki duyulan yalnızca "gürültü" oluyor çoğunlukla. ahlat ağacı’nda ise işler böyle yürümüyor. gene çok fazla şey aynı anda anlatılıyor ancak altından da kalkılıyor bu defa. ne bir havada kalmışlık, ne bir derdini anlatamama...

dikte etmeyen yapısı, "doğru bu", "iyi olan da şu", "işte bu da kötü" demeyişi ayrı bir güzellik. film yalnızca akıyor, sayılarla upuzun süresi de kısalıyor, çok kısalıyor böylece. izlenmesse çok şey kaçırılır fikrindeyim. trailer