akşam olunca insana hüzün çökmesi



  1. gün bitiyor,bide zaman geçiyor yani o ürkütüyor insanı,bitiyor yani bir gün daha bitiyor.sonuçta bi son var içten içe biliyorsun onu,her akşam o sona doğru biraz daha yaklaşıyorsun yani,biraz daha...

    akşam olunca niye hüzün çöküyor
  3. akşam akşam üzen başlık. o "son"a yaklaşıyor olmaktan kaynaklanmasa da, insanın kendi içini dinleyecek vakti oluyor akşamları, gün içindeki koşuşturma/işler yerini dinginliğe bırakıyor. neydim, nasıl olacağım, neden böyle vb. iç hesaplaşmalarına...
    (bkz: akşam oldu hüzünlendim ben yine)
  4. gündüz vaktinin getirdiği hareket, çoğulluk ve ışıl ışıl güneşin kaybolmasıyla gelen sessizlik, karanlık, serin ortamın verdiği çöküntü hali. ben dahil çoğu insan bu anlarda kafasını dinlediği, kendi dertlerine gömüldüğü için akşam vaktini sever.
  5. her zaman akşamla, sabahla alakası olmayabilen durum. en saçma sapan bir zamanda da bir sıkıntı gelip insanın içine çökebilir, üstüne oturabilir, ağzına sıçabilir.

    panik yapmadan sakince oturduğunuz yerde ölmeyi bekleyin.
    ölmüyorsunuz da. (*:spoiler olacaktı bu)
  6. bomboş geçirdiğimi hissettiğim bir günün akşamında vuku bulan olay. olmak istediğiniz yer, hayalleriniz, hayatlarınız ne kadar uzakta ise o kadar içeriden hissedilir hüzün.

    geceye kadar sürmemesi umuduyla deyip hüznü o an için yaşamak da güzeldir.
  7. tatil günleri akşamlarında baş gösteren kişisel duygularımdan. özellikle 1-2 günlük kısa tatillerin son akşamları. tatilden 1 gün daha gitti ve daha yoğun olarak son günü akşamı tatil bitiyor hissiyatı.

    ilkokula başladığım 5 yaşımdan beri otomatik olarak son tatil günü akşam olunca hatta akşamı yaklaşınca bir burukluk, bir melankoli.
  8. serotonin melatonin dengesinden olduğuna inandığım hüzündür.
  9. olur öyle.