yunan sinemasının dehası giorgos lanthimos’un kinetta, kynodontas ve attenberg’den sonraki dördüncü uzun metrajıdır.

2011 venedik film festivali'nde en iyi senaryo ödülü'nü almıştır.

görsel açıdan kullanılan yabancılaştırma efektleri, döngüsel final, ilmik ilmik örülmüş bir senaryo…

kamera açılarından ölçekler ve renk kullanımına, karakterlerden diyaloglara yine her şeyiyle aykırı bir film…

diğer filmleri gibi yine hazmı zor, olabildiğince sert ve sarsıcı…

yine eşsiz, benzersiz…

önce sıkıcı ve monoton hayatları ve sıradan karakterleri öyle bir kendine has tarzıyla ve tekniğiyle veriyor ki, insanı bu sıradanlıkla geriyor. sonrasında da arda arda öyle bir patlatıyor ki o insanların en garip hareketlerini en aykırı şekilde sana yediriyor…

başkalarının hayatı, hayatta bize biçilen roller, başka hayatlara dahil olma ihtiyacı.

günümüz insanındaki yalnızlaşma, benlik yitimi, benlik arayışı, bunun için rol bile yapmaya razı olma, rolü ‘’gerçek’’ten daha çok sevme, vazgeçememe, sevgiyi sahte hayatlarda bulma (çünkü orada hata yok), yaşanan hayatın boşluğu, değersizliği ve sıkıcılığını, başkalarının hayatıyla renklendirmeye çalışma…