en nihayetinde bir insan olduğunun farkına varmak gibi... yaşamak için herkes gibi senin de zavallılaşman gerektiğini anlamak gibi... aslında anlatmak istediğinin gerçek değerini bulmasıyla kalbinde istemeden de olsa yöneldiğin yüceltmelerin son bulması gibi ve tanrıların evinden tepe taklak düşmek gibi... dünyanın bir trajedi alanından ziyade bir sefalet alanı olduğunu anlamak gibi... tiyatroya ölüm! çamurun üzerinde cenin pozisyonundayım ve yanıma sadece nefes alış verişlerimi aldım. başka hiçbir şeye ihtiyacım yok.

anlaşılmadığı için dert yanan insanlar! gerçekten anlaşılmak istediğinize inanıyor musunuz? yoksa hiçliğin çölünde üzerinize yağacak olan yağmurlar yine siz mi olacaksınız?

ne de olsa mutlu günlerin hayali, mutluluğun kendisinden daha zevkli.

mutsuzluk kolay da, mutluluğa hazır mısın?

ağzımın içi kupkuru, balçık gibi yapış yapış ve ben sigara içmeye devam ediyorum. ağzımın için ıslak ve olabildiğince kaygan ama ben su içmeye devam ediyorum. susadığım halde sigara içiyorum ve susamadığım halde su içiyorum.