-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (9.00)
istrati'nin birçok eserinde adı geçen o unutulmaz mihail, bu romanın başlıca kahramanıdır. istrati burada en büyük dostunu nasıl tanıdığını, bu eşsiz insanı niçin ve nasıl sevdiğini, tuna kıyısında birlikte geçen serüvenlerini, o her zaman ki sürükleyici, büyülü üslubuyla anlatıyor.
-
"yeryüzünde, yalnızca, herkesin kendi hesabını ödediği meyhane dostluğundan başka dostluk yok mu yani?
insan alırken de, verirken de, karşılıklı olarak aynı sevinci duymaz mı? "pekii, neden acaba adamın birine, hiç tanımadığımız birine -hatta, kimi zaman kafacaa hiç uyuşamadığımız bir yabancıya- tutuluruz? neden onsuz yaşayamayacak kadar sevmeye başlarız bu insanı? gözlerine bakarsınız, sizinkilerin aynıdır ve alev alev yanan yüzünü ellerinizin arasına alıp uzun uzun bağrınıza basmak istersiniz. ve sevimli bir köpeğin kocaman patileri gibi masa üstünde yatan ellerine kimi zaman yanağınızı, kimi zaman ateş gibi yanan alnınızı dayamamak için kendinizi güç tutarsınız, çünkü sevginin bu türlüsü, yaşamın bütün fırtınalarına kafa tutan, tanrı'nın hiçbir 'kötülük' düşünmeden yarattığı yağla beslenen sönmez bir meşaledir." -
tam mihail başlığını açacakken başka bir ismiyle bağlığı açıldığını farkettiğim kitap.
güzel kitaptır, bir oturuşta bitirilen kitaplardan biridir benim için. insan adrien ve mihail'in ilişkisine benzer arkadaşlığı olsun istiyor. ama bunun için önce mihail olmak gerekiyor sanırım.