"Arkadaşlık, gerçekten de acıyı uzaklaştırabiliyor!" diye bir yazı okuyorsunuz. kendi üzerinizde test etmek istiyorsunuz. bence iki ucu...

yani kötümser olmamak gerek evet. biriyle tanıştıktan sonra marjinal fayda noktasına geçip sonrasında aynı tadı almak herkes için geçerli olmayabilir ve çok da normal bir durum aslında. beğenilerin, zevklerin, tutumların, yaşam tarzlarının bu kadar akışkan olduğu bir zamandan bahsediyoruz neticede. bu bağlamda bakıldığı zaman menfaat adı altında bünyeye katılımlar yoğun bir etkinlik gösterebilir. karşınızdaki sizi, tüm çıkarları için kullanmak adına çember altına almış olabilir ve güzel "arkadaşlık" sıfatıyla bunu taçlandırır. ehh bunu anlamak ne yazık ki bazıları için bir zaman işidir.

diğer yandan bakıyorum; bazı insanlar var ki duygularını öyle güzel, öyle candan yansıtıyor ki cidden yazıya o noktada hak veriyorum. bu his çok uzunnn zamanda kaybolmuyor üstelik. iyi niyetli olmayı bir kenara bırakıp kuşkular içinde boğulmak ve ön yargının dibine vurmak mı; yoksa gerçekten kötü niyete bir tekme atmak mı... siz karar verin artık.