artık konuşsak

bir klakson rahatsızlığı var sokakta
penecerede bir temmuz çırılçıplak
avcumuzdan kayıp giderken küçük bir şey
saatlerce susmak neye yarar göğe karşı
kafka’nın gizli mektuplarını okumak
eleştirmek ilahi komedya’yı
bahçede güzü tartışırken iki ağaç
neye yarar uyanmak sabaha karşı
artık konuşsak.

adını koymasak da aşktı
masada aynı boşluğa bakmak.

sureleri sevebilir ama kendini sevebilir mi
bilmediği bir dille ibadet eden halk?
iyi ki sözlerinde bir aşık veysel sağduyusu
bir karacaoğlan içtenliği bakışlarında
yoksa bir gün durup dururken çatlardı bu bardak
ister ölümü çağrıştıran resimler yapmış olsun goya
ister bir tabutu didikler gibi çalsın menuhin
çatıda şafağı bölüşürken birkaç kuş
neye yarar uyanmak sabaha karşı
artık konuşsak.

adını koymasak da aşktı
aynı yolda adımlarımızı unutmak

biz ki çok tanık olduk tornacıların ellerine
ortada hiçbir şey yokken ölüp gidenlere
hani gülsek suçlu bulunacaktık çocuklar tarafından
ağlasak büyükler abarttığımızı düşüneceklerdi
bir kış vardı ki unutmak mümkün mü karı
nasıl boşanmışlardı kızaklarından köpekler
nasıl bitirmiştik soluk soluğa anna karenina’yı
yazı nasıl beklemiştik camları buğulandırarak
uykumuzu kurcalarken hain bir düş
neye yarar uyanmak sabaha karşı
artık konuşsak.

adını koymasak da aşktı
aynı suya umutsuzca dokunmak.