1. hep aşağıya inerken ara katta asansörü durduran komşudur. ben de her seferinde mal gibi fırlarım zemin kat diye.
  2. asansörde kalma korkusunun en istenilen bölümü olsa gerek; çünkü amerikan filmleri gibi 80-100 kat yok ki son kata kadar sevişelim. güzel bir kız veya yakışıklı erkek için geçerli. 5.kattaki ahmet'in babaannesini kastetmiyorum.
    han
  3. günaydın demeyen tiplerdense benden uzak dursun sabah sabah böyle insanlar çekilmez oluyor.
  4. geçen apartmanın giriş kapısından giriyordum. tanımadığım bir komşu beni görür görmez asansörün kapısını hışımla açıp kapattı ve katına çıktı.
    ama kaçışını görmeniz lazım adam az kalsın düşüyordu.
    o anda kötü hissetmem gerekirdi ama nedensiz bir şekilde güldüm.
  5. birinci katta oturuyorum sahi nasıl bir duygu bu ? okuduklarıma göre pek iyi bir şey değil en iyisi birinci kat.
  6. çok keyifli bir şey bence. arabaya binene kadar ne kadar muhabbet etsen o kadar iyi modunda ooo konuştukça konuşuruz. hele bir de samimi olduğum bir komşuysa mükemmel.

    geçen yıl tüm binanın buzdolabı diye nitelendirdiği sevgili beyin cerrahı komşumuzla da kankalığın dibine vuruşum tüm komşuları kıskandırmıştı. nasil yaptin yokumbence söyle bakalim diye günlere konu olmuştum aldjajak

    işte böyle bir şeydir asansörde karşılaşmak.
  7. oturduğum apartman 14 katlı, ben 7. kattayım. sabahın sekiz buçuğunda bindim asansöre, yönüm doğal olarak aşağı. geç kaldığım zamanların bir klasiğidir ki yukardan çektiler. hepi topu 10 saniye kazanmak için inşallah en üst kat değildir temennilerimle 9'da durduk asansörle ben. ablanın teki açtı kapıyı yanında köpeğiyle, "aşağıya mı" dedi. "evet" der demez kapıyı gerisingeri kapattı. keşke binseydi de; köpekten korkabileceğimi düşündüğü için mi yoksa evet derkenki yüz ifademden, 9. kattan aşağı inerken onu boğabileceğimden korktuğu için mi binmediğini düşünmek zorunda bırakmasaydı beni.